16-01-2017
Blijf op de hoogte en volg Annemariemarjan
17 Januari 2017 | Zuid-Afrika, Noorder-Paarl
Net terug van een hapje eten. We nemen ons elke keer voor om zelf te koken maar de moed ontbreekt ons bij het feit dat alles maar dan ook alles aanbakt in onze koekenpannen. Dus gooien we onze plannen weer net zo makkelijk om en belanden we weer in een of ander lekker eettentje.
Vandaag hadden we dagdienst en nam ik een zieke patiënt over van de nachtdienst. Elke patiënt wordt hier in principe gereanimeerd, ookal is er totaal geen kwaliteit van leven meer. En ook deze meneer kreeg nog alle zorg ookal was hij al 12 jaar lang bedlegerig. Een alleraardigste echtgenoot zat erbij en wilde graag even met haar kinderen bellen in Nederland over de zorgelijke situatie van hun vader. De oudste van dienst oftewel de coördinator ( onze collega SEH) tikte Mw echter flink op de vingers dat ze niet mocht bellen ivm storing van de apparatuur ( die allemaal half defect zijn of incompleet). Ik trof Mw aan in het hoekje van de kamer, stiekem te appen op haar mobiel die in haar tasje zat. Ze vertelde dat er een strenge zuster was en dat ze niet mocht bellen.
Elke dag staan onze tenen wel even een momentje gekromd in onze schoenen over de mentaliteit en houding van de collega's op de SEH. Wij Nederlanders vangen de instabiele patiënten op en krijgen de meeste patienten toegewezen terwijl zij al sloffend af en toe een brancard opmaken of de makkelijke patiënten onder hun hoede nemen. We blijven ons verbazen...keer op keer en moeten dan ook even een uurtje evalueren op het strand of waar dan ook na onze dienst.
Ons werd vanmiddag verteld dat er veel jaloezie is van de loco's naar de Nederlandse collega's. Alles is goed voor ons geregeld en we verdienen hier een leuk zakcentje. Blijkbaar steekt dit. Daarnaast bestaat het team voor een groot gedeelte uit Nederlandse SEH verpleegkundigen en die komen maar een korte tijd. Het zal ongetwijfeld onrust geven maar er wordt hier veel te weinig opgeleid dus veel tekorten.
Communicatie en samenwerking....daar ligt nog heel veel werk.
Alles wordt nog met pen en papier ingevuld en alle statussen liggen op een balie door elkaar. Van patiententoewijzing hebben ze nog nooit gehoord m.a.g dat iedereen zich bemoeid met de patiënten die er liggen. Wij zijn zo anders gewend als het gaat om efficiëntie. Maaar goed, we hebben hier een aardig leerproces te gaan.
Irritatie weg te lachen, de schouders op te trekken en hun manier van werken proberen te snappen....
En zo zitten we nu nog even op ons balkonnetje aan een goede nachtrust thee. De nacht is zwoel en de muskieten agressief.
slaap lekker.....
Liefs An en Marjan
Vandaag hadden we dagdienst en nam ik een zieke patiënt over van de nachtdienst. Elke patiënt wordt hier in principe gereanimeerd, ookal is er totaal geen kwaliteit van leven meer. En ook deze meneer kreeg nog alle zorg ookal was hij al 12 jaar lang bedlegerig. Een alleraardigste echtgenoot zat erbij en wilde graag even met haar kinderen bellen in Nederland over de zorgelijke situatie van hun vader. De oudste van dienst oftewel de coördinator ( onze collega SEH) tikte Mw echter flink op de vingers dat ze niet mocht bellen ivm storing van de apparatuur ( die allemaal half defect zijn of incompleet). Ik trof Mw aan in het hoekje van de kamer, stiekem te appen op haar mobiel die in haar tasje zat. Ze vertelde dat er een strenge zuster was en dat ze niet mocht bellen.
Elke dag staan onze tenen wel even een momentje gekromd in onze schoenen over de mentaliteit en houding van de collega's op de SEH. Wij Nederlanders vangen de instabiele patiënten op en krijgen de meeste patienten toegewezen terwijl zij al sloffend af en toe een brancard opmaken of de makkelijke patiënten onder hun hoede nemen. We blijven ons verbazen...keer op keer en moeten dan ook even een uurtje evalueren op het strand of waar dan ook na onze dienst.
Ons werd vanmiddag verteld dat er veel jaloezie is van de loco's naar de Nederlandse collega's. Alles is goed voor ons geregeld en we verdienen hier een leuk zakcentje. Blijkbaar steekt dit. Daarnaast bestaat het team voor een groot gedeelte uit Nederlandse SEH verpleegkundigen en die komen maar een korte tijd. Het zal ongetwijfeld onrust geven maar er wordt hier veel te weinig opgeleid dus veel tekorten.
Communicatie en samenwerking....daar ligt nog heel veel werk.
Alles wordt nog met pen en papier ingevuld en alle statussen liggen op een balie door elkaar. Van patiententoewijzing hebben ze nog nooit gehoord m.a.g dat iedereen zich bemoeid met de patiënten die er liggen. Wij zijn zo anders gewend als het gaat om efficiëntie. Maaar goed, we hebben hier een aardig leerproces te gaan.
Irritatie weg te lachen, de schouders op te trekken en hun manier van werken proberen te snappen....
En zo zitten we nu nog even op ons balkonnetje aan een goede nachtrust thee. De nacht is zwoel en de muskieten agressief.
slaap lekker.....
Liefs An en Marjan
-
17 Januari 2017 - 14:57
Christine:
Wat een verhalen weer. Kan me voorstellen dat je met kromme tenen in je schoenen zit af en toe.. En dan samen gezellig aan het poetsen, dat vinden die afgunstige collega's waarschijnlijk helemaal bloedirritant, ha ha ha. Gelukkig kunnen jullie lekker stoom afblazen aan het strand, de foto's zien er prachtig uit. Heel veel liefs van mij Chris -
17 Januari 2017 - 22:08
Jet:
Heee lieve ladies,
Eindelijk eens even een berichtje van mij. Wat heerlijk om te lezen allemaal! Ik ga niet tot mijn 51e wachten hoor om ook eens die kant op te gaan. Al moet ik dan nog wel wat meer leren relativeren en loslaten. Maar daarvoor kan ik bij jullie terecht lees ik zo ;-). Jeetje wat een toestanden. Maar idd ook wel een klein beetje begrijpelijk van de loco's dat ze soort van jaloers zijn. Maar ja...daar kunnen jullie niet zoveel aan doen. Cirkel van invloed....buhuhuhuh.
Ik kreeg elke keer weer een glimlach op mijn gezicht als ik jullie verhalen lees. Fijn dat jullie samen kunnen spuien en wat zullen jullie ook een lol hebben samen. Stiekum ook een beetje jaloers ;-).
Voor nu in ieder geval een hele dikke knuffel en tot het volgende berichtje dan maar weer.
xxx Jet -
17 Januari 2017 - 22:22
Mike:
Hey dames, wat leuk om te lezen allemaal. En heerlijke strandfoto's. Echt typisch wat voor jullie beide! Have fun en tot gauw. X Mike -
18 Januari 2017 - 21:30
Carla Janssen:
He dames
Communicatie tjaaaa..... en wat kun je eigenlijk veel aan elkaar hebben i.p.v. een wedstrijd aan te gaan. Het zegt meer over den andere dan jullie. Lekker laten gebeuren zou ik zeggen en af een toe een poging waard om een licht balletje op te gooien....
De tijd vliegt dus nog maar even lekker genieten!
Lieve groet Carla
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
